Wyrok Sądu Apelacyjnego w Rzeszowie z dnia 14.03.2013r., Sygn. Akt. I ACa 562/12

Roszczenie 17 – letniej dziewczyny, poszkodowanej w wypadku komunikacyjnym w 2009r., wskutek którego doznała obrażeń ciała w postaci: urazu niedokrwiennego lewej półkuli mózgu z afazją i porażeniem połowicznym prawostronnym, skurczu naczyniowego tętnicy szyjnej wewnętrznej lewej, urazu czaszkowo – mózgowego, rany tłuczonej okolicy potyliczno – ciemieniowej głowy, wstrząśnienia mózgu.

Bezpośrednią przyczyną wypadku było wtargnięcie poszkodowanej – pieszej na jezdnię, wprost pod nadjeżdżający pojazd. Kierowca samochodu nie posiadał fizycznej możliwości uniknięcia wypadku.

Ubezpieczyciel przyjął przyczynienie 70%.

Pełnomocnik wnosił o zniesienie przyczynienia do 50%.

Ostatecznie Sąd uznał, że poszkodowana przyczyniła się do powstania szkody w 60%.

Powód: poszkodowany
Wypłacono w likwidacji szkody: 35.864,26 zł
W.P.S: 443.33 zł
Zasądzono: 188.184, 52 zł
Łączne zadośćuczynienie: 285.018 ,08 zł

** Ponadto została przyznana poszkodowanej renta z tytułu zwiększonych potrzeb w kwocie 360 zł.

*** Jednocześnie Sąd ustalił odpowiedzialność pozwanego na przyszłość w 40 %.

W uzasadnieniu wyroku, Sąd zaznaczył: „U powódki w wyniku wypadku powstały trwałe następstwa neurologiczne i długotrwały uszczerbek na zdrowiu (50%), co spowodowane jest nieodwracalnym uszkodzeniem lewej półkuli mózgowej, skutkującym niedowładem połowicznym prawostronnym. Wypadek, w którym brała udział powódka i odniesione w nim obrażenia mają wpływ na sprawność intelektualną i stan psychiczny, wpłynęły na znaczne obniżenie sprawności umysłowej, przyswajanie nowego materiału, koordynacji wzrokowo – ruchowej, szybkości grafomotorycznej i tempo uczenia się. Powódka wykazuje również deficyt poznawczy w zakresie funkcjonowania społecznego, stroni od kontaktów interpersonalnych. W jej zachowaniu dominują zachowania depresyjne i lękowe pod postacią elementów stresu pourazowego.

Wymagała i wymaga specjalistycznej pomocy, gdyż nieleczone zaburzenia lękowe i depresyjne mają tendencję do pogłębiania się i degradacji całego życia. (…) Sąd ustalił, że powódka z uwagi na doznane kalectwo i niepełnosprawność, będzie wymagała w przyszłości specjalistycznego leczenia logopedycznego, psychologicznego oraz rehabilitacyjnego, oraz że nie jest możliwy zupełny powrót powódki do pełnej sprawności.